عرفان چیست ؟
عرفان در لغت به معنی شناخت است ،شناختی که ازتمرکز بر باطن نفس به دست می آید و از وقایع حال و
گذشته سخن می گوید.می توان تعریف دیگری را برای عرفان در نظر گرفت و آن هم رسیدن به حقیقت است
برای رسیدن به حقیقت عرفا از اقوام وملل و مذاهب مختلف جهان راه بسیار طولانی را سپری می کنند.
حال برای رسیدن به این حقیقت،مانند هنرهای دیگر که از موسیقی برای پیش برد کار خود استفاده میکردند
از موسیقی هم برای رسیدن به حقیقت و شناخت خدای خود استفاده می کنند.
در این نوع موسیقی از سازهایی همچون تنبور،دف و یا نی و بیشتر از ریتم های یک نواخت و دائم واز
اشعار مولانا استفاده می کردند وبیتی را به عنوان شاه بیت انتخاب و بعد از خواندن چند بیت دوباره به آن
بیت بر می گشتند و آن را تکرار میکردند.
در بعضی اوقات به جای تکرار یک بیت از ذکر استفاده می شده ،که این ذکر در مدح ائمه یا بیشتر راجع
به خدا یا ذکری از قران بوده است.
عرفا بیشتر از پوشش سفید برای این کار استفاده می کردند وزمانی به دور هم جمع میشدند و حلقه ای
را تشکیل می دادند که به آن حلقه اتحاد می گفتند و باورشان به این شکل بود که هم بستگی و اتحاد تاثیر
بیشتری برای پیش برد اهدافشان دارد.
امروزه هم افرادی هستند که در این حلقه ها شرکت میکنند و راه خود را برای شناخت جدا کرده اند.
در موسیقی عرفانی به طور واضح اشاره ای به خدا و یا پیامبران و یا مذهب و دین یا فرقه ای ندارد
بیشتر به اشعاری از عرفای قدیم می پردازد.
همانطور که گفته شد عرفان به معنی شناخت است و هر کسی می تواند برای رسیدن به این شناخت
ویا حقیقت راهی را انتخاب کند وعرفان یکی ازین راههاست.